Rockwell B-1 Lancer

II. Dünya Savaşı sırasında savaş dahilindeki ülkeler savaşta daha etkili hale gelebilmek için bombardıman uçakları tasarlamakta ve bu yarışta öne çıkmak için düşman uçaklarından daha büyük olan ve daha fazla bomba taşıyabilen uçaklar tasarlamaktaydılar.

Bu yarışta Amerikan yapımı B-29 Superfortress rakiplerine nazaran daha kabiliyetli bir bombardıman uçağı olarak öne çıkıyordu.Yüksek irtifalarda seyredebilmekte olan bu uçak çoğunlukla Amerika’nın Japonya’ya yaptığı operasyonlarda kullanılmıştı.Hatta savaşı bitirecek olan iki atom bombası da B-1’den atılmıştı.

Savaşın bitiminden sonra da daha büyük ve daha yüksek irtifada seyredebilen bombardıman uçaklarının geliştirilmesine devam edildi.

1960 yılında Amerikan U-2 keşif uçağı, SSCB hava sahasında 70,000 ft irtifada seyir halindeyken Sovyet hava savunma sistemi SA-2 Guideline tarafından vuruldu ve düşürüldü.SAM (karadan havaya atılan füze sistemi) sistemlerinin de gelişmeye başlamasıyla beraber Amerika, yüksek irtifa yerine alçak irtifadan süpersonik hızlara çıkabilen ve düşman radarlarına yakalanmayan bir bombardıman uçağı yapımı projesini şu an Boeing şirketinin bir parçası olan Rockwell şirketine verdi. Rockwell şirketi B-1A adına sahip ve 2,2 mach hıza ulaşabilen bir bombardıman uçağını başarılı bir şekilde tasarladı.

Kanat pozisyonları değişebilen uçakta dört adet motor bulunmaktadır. Fakat bu proje büyük bir fiyata gerektiriyordu ve Vietnam Savaşı sonrasındaki kriz sebebiyle projenin gerçekleşmesi her gün daha da zorlaşmaktaydı. 1977 yılında ise proje bir süreliğine durduruldu.1981 yılında tekrar gündeme gelen uçağın maliyetinin düşürülmesi için 2,2 mach olan hız 1,2 mach’a düşürüldü ve bu sayede ortaya çok daha ucuz olan B-1B uçağı çıktı.

Kanatları hareket edebilen uçağın avantajlarından birisi kanatları öndeyken kısa pistlere inebilmesi, ardından tam yüklü halde kalkabilmesi ve kanatları arka pozisyondayken de kısa bir sürede yüksek hızlara çıkarak süpersonik hızlara ulaşabilmesidir.

1980’lerde ortaya çıkan ve gelişmiş bir radar sistemine sahip,düşman uçağına çok uzak mesafelerden uzun menzilli füzeler gönderebilen Mig-31’in B-1B için bir tehdit oluşturabileceği düşünüldü ve gövde içerisindeki birtakım parçalar radar ekolarını absorbe eden çeşitli özel materyallerle değiştirildi ve B-1B’nin radar ekosu bir F-16’nın radar ekosuna eşit hale getirildi.

9000 kilometre menzile sahip uçakta biri uçak kaptanı olmak üzere iki pilot,bir silah sistem subayı ve bir tane karadan ve havadan gelebilme potansiyeli bulunan tehditlerle ilgilenen bir subay bulunmaktadır.

24 adet B-61 adlı nükleer bomba taşıyabilen B-1B bu bombaları hedeflerine çok alçak irtifalardan götürebiliyordu. Sovyetler Birliği’nin dağılmasının ardından Rusya ve batılı devletler yeni bir nükleer antlaşma yapmaya karar verdi.Bu antlaşma ile balistik füzelerin sınırlandırılması ve nükleer bombardıman uçaklarının sayısının bir miktar azaltılması planlandı. Bunun üzerine Amerikan Hava Kuvvetleri B-1B uçaklarını nükleer bombalardan arındırarak farklı teçhizatlarla donattı ve bu şekilde kullanmaya başladı. B-1B’lerin 2036 yılından itibaren emekli edilmesi düşünülmektedir.B-1B’ler 2008 yılından beri sniper podu taşımaktadır. Bu pod sayesinde uçak,hedefleme işlemini farklı bir hava aracına ihtiyaç duymadan kendi başına yapabilir.

Teknik Özellikler

• Mürettebat: 4 kişi
• Uzunluk: 45 m (146 ft)
• Kanat Açıklığı: 42 m (137 ft)
• Alt Kanat Açıklığı: 24 mt (79 ft)
• Yükseklik: 10 m (34 ft)
• Boş Ağırlık: 87,090 kg (192,000 lb)
• Brüt Ağırlık: 147,871 kg (326,000 lb)
• Maksimum Kalkış Ağırlığı: 216,364 kg (477,000 lb)
• Güç Ünitesi: 4 x General Electric F101-GE-102 turbofan motor, her biri tek başına 17.390 lbf (77,4 kN), afterburner ile birlikte 30.780 lbf (136,9 kN) itiş gücü sağlar.
• Maksimum Hız: 40,000 ftde 1,335 km/s (721 kn),200-500 ft arasında 1,126 km/s (608 kn)
• Menzil: 9,400 km (5,900 mil)
• Servis Tavanı: 18,000 m (60,000 ft)